همزمان با روز بزرگداشت حماسه سرای بزرگ ایرانی حکیم ابوالقاسم فردوسی جمعی از ادب دوستان ایرانی مقیم مالزی دوشنبه شب با حضور در رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کوالالامپور این روز بزرگ را پاس داشتند.

در این مراسم 'امیر ذکرگو' استاد ایرانی هنر اسلامی در موسسه بین المللی تمدن و مطالعات اسلامی (ایستک) دانشگاه بین المللی اسلامی مالزی و 'ناصرقلی سارلی' استاد اعزامی زبان فارسی در دانشگاه پوترا مالزی به ارائه دیدگاه های خود در مورد فرودسی و شاهنامه پرداختند.
در بخش نخست این نشست ادبی که دومین مورد از نشست های ادبی است که رایزنی فرهنگی برگزار می کند، 'ذکرگو' در سخنانی با عنوان 'از خدانامه تا شاهنامه و رستم نامه'، گفت که 'خدای نامه' نخستین داستان قهرمانی و پهلوانی ایرانیان بود که توسط یک دهقان به زبان پهلوی تدوین شد. این اثر به 'ابومنصور محمد دقیقی' رسید و شاهنامه ای بوجود آمد که بیش از یکهزار بیت نبود، اما در نهایت فردوسی توانست شاهنامه را کامل کند.
وی با معرفی شاهنامه به عنوان یک 'غول ادبی و فاخر' تصریح کرد که میراث پیش از اسلام در حالی به فردوسی رسید که وی در دوران اسلامی می زیست. از اینرو، فردوسی یک موجود حد وسط بود. موجودات متوسط عمر کوتاه اما تاثیرگذاری دارند.
این استاد ایرانی رشته هنر اسلامی دانشگاه مالزی، شاهنامه را جایی بین تاریخ و اسطوره دانست و گفت که این یکی از ویژگی های مهم کتاب های حد واسط است. در این اثر فاخر آرمان گرایی و واقع گرایی در کنار هم دارد و اخلاق و سیاست در کنار هم آمده است و فردوسی در شاهنامه هیچگاه از منش اخلاق خارج نشد.
ذکرگو در ادامه با معرفی رستم به عنوان شخصیت غالب در شاهنامه، گفت که این شخصیت همه ویژگی های یک انسان کامل را داشته است، اما با این حال، در مراحل مختلف تاریخی نوع رفتار با شاهنامه متفاوت بوده و حتی در قرن هفتم و هشتم هجری قمری شاهنامه را 'گنه نامه' می خواندند.
به گفته این محقق، 'مغ مغ پرست'، 'آتش پرست' و 'از اسلام بیگانه' از واژگان هایی بود که برخی در مورد فردوسی سراینده شاهنامه بکار می بردند.
وی در ادامه با اشاره به برخی نسخه های موجود شاهنامه خطی در جهان، تصریح کرد که در حال حاضر یک شاهنامه صفوی نسخه خطی در موسسه بین المللی تمدن و مطالعات اسلامی (ایستک) وجود دارد که دارای 29 نگاره است و در موزه هنرهای اسلامی نیز دو نسخه از این اثر ارزشمند وجود دارد.
'متین سروری' یک نوجوان ایرانی بود که در بخش بعدی این نشست ادبی که در مالزی برگزار شد، با شاهنامه خوانی توجه حضار را به خود جلب کرد.
پس از اجرای شاهنامه خوانی، 'ناصر قلی سارلی' استاد اعزامی زبان فارسی در دانشگاه 'پوترا مالزی' که سخن را 'به نام خداوند جان و خرد' آغاز کرد، گفت: خدایی که فردوسی شاهنامه را با آن آغاز می کند خداوند جان و خرد است.
وی در ادامه بیان کرد: فردوسی مثل شاعران دیگر به رغم شهره بودن، جذابیتی برای سایر فرهنگ ها ندارد. در روزگار معاصر وقتی 'ادوارد براون' تاریخ ادبیات را نوشت شاهنامه را مورد توجه چندانی قرار نداد.
این استاد زبان فارسی با این عنوان که عظمت فردوسی برای کسانی که از خارج نگاه می کنند، قابل درک نیست، گفت: این در حالی است که شاهنامه برای ما به مثابه یک شناسنامه است. روایتی است از اینکه از کجا آغاز کرده ایم و به کجا رسیده ایم. داستات گذشته خودمان است. شاهنامه گذشته اسطوره ای ماست.
'سارلی' که معتقد است عظمت کار فردوسی این بوده که جور ضعف های زبان فارسی در سایر حوزه ها را کشیده است، گفت: ما قبل از فردوسی، رودکی را داشتیم. یعنی همان سالی که فردوسی از دنیا می رود رودکی به دنیا می آید.
وی در ادامه به روند تاریخی شکل گیری آنچه امروزه از آن به عنوان شاهنامه یاد می شود، پرداخت و گفت: جامع ترین اثری که از شاهنامه فردوسی وجود داشت، اثر منثور ابومنصوری است که به فرمان 'ابومنصور' حاکم طوس جمع آوری و تدوین شد، اما به رغم اهمیت امروزه از جایگاه چندانی برخوردار نیست.